Arakan'a Kardeşlik Mescidi

Tayland’ın Arakan sınırında Tayland hükümeti tarafından yaptırılan bu mülteci kampları Arakan’lı Müslümanlar için her ne kadar güvenlik açısından bir rahatlık sağlasa da, kamp dışına çıkmaları yasak olduğundan aynı zamanda bir açık hava hapishanesi şeklindedir.

Belli bir arazi içinde kalmış bu insanlar için kampın merkezinde bulunan mescit sadece ibadet ettikleri bir yer değil, aynı zamanda bir okul ve toplanıp sohbet edebildikleri yegâne yerdir. Bölge yüksek bir kesimde olduğundan ve de iklimden dolayı, çatısı teneke olan bu mescitte yazın sıcaktan ve kışın soğuk aynı zamanda yağmurdan dolayı insanlar büyük sıkıntılar yaşamaktadır.

Bölgede kurban kesip, yiyecek yardımı yaptığımız zamanlarda dahi insanları bizden isteği hiç değişmemiştir. Kendileri ilk önce bizden caminin yapılmasını dile getirmişlerdir. Bu vesile ile siz yardımsever halkımızın katkıları rica ediyoruz.

Arakan Camiine benimde katkım olsun diyorsanız "ARAKAN" yazıp 3851'e göndererek 5 TL katkıda bulunabilirsiniz.

Çare Gönüllülerinden olan Ahmed Faruk Subaşı Arakan da bulunduğu süreçte yaşadıklarını anlattı;

"Bismillahirrahmanirrahim

Ben Ahmed Faruk SUBAŞI, yıllardır münferit olarak hayır işleriyle ilgilenmiş olup Kurban bayramında Çare derneği ile birlikte Arakan’a gittim. Bundan önce yurt dışı faaliyetlerine fazlasıyla katılmış, savaş esnasında Suriye’ye yardım etmiş biri olarak size Arakan’daki gözlemlerimi aktaracağım.

Arakan Myanmar’ın (Burma) batısında sahilde kalan bir bölge, burada zulüm gören Müslümanlar ormanlarda saklanarak daha ziyadesiyle Bangladeş’e gidiyor, bir kısmı da Laos ve Tayland sınırına kaçıyor. Tayland ve Myanmar sınırındaki dağda kurulan kamplarda yaşıyorlar. Mae Sot’a uçakla gidip ardından jiplerle çıkılıyor kampa. Gittiğimiz bölgede 5 kamp var ve birbirlerine yakın. Takriben 5-10 bin kişilik kamplar.

Biz Kurban Bayramı sabah çok erken vardık kampa çocuklar neşeyle sevinçle karşıladılar bizleri, insanlar inanılmaz sıcak ve Türk halkına inanılmaz bir sevgi besliyorlar. Kampın nüfusu fazla olmasına rağmen pek fazla erkek yoktu. İnsanlar bambulardan yapılan evlerde yaşıyor. Kurban vazifemizi yerine getirmemizin ardından oradaki büyüklerimizle sohbet etme fırsatımız oldu.

Onlar için elimizden geleni yapmak istedik. Çünkü yaşadıkları zulmü anlattıklarında kanımız donmuştu. Bize “Yemek, para istemeyiz bizim mescidimizi yapın yeter” dediler. Mescitleri oldukça kötü durumdaydı ve çevresi teneke olduğu için yazın çok sıcak kışın çok soğuk olduğunu söylediler. Aynı zamanda mescit onlar için sadece namaz kılma yeri olarak kullanılmıyor. Çocuklar derslerini, büyükler sohbetlerini hep mescitte yapıyorlar.

Sevdikleri yakılarak ve bıçaklanarak öldürülen, çocukları köy fırınlarına atılan, bu günümüz muhaciri Arakanlı kardeşlerimize küçük bir destek vermemiz gerektiğini düşünüyorum. Allah'a emanet olun..."